E marta, data 13, konsiderohet nga shumë njerëz si dita më e pafat e vitit. Për supersticiozët, është një ditë plot ndalime, plot “jo” dhe “mos”, pasi besohet se sjell fatkeqësi dhe ngjarje të pakëndshme. Shumë njerëz shmangin fillimin e diçkaje të re, udhëtimet apo edhe largimin nga shtëpia. Për supersticiozët më ekstremë, është një ditë abstenimi nga çdo veprim të rëndësishëm.
Ndërsa në botën anglo-saksone dita “e pafat” është e premtja, data 13, në Greqi reputacioni i keq përkatës i përket të martës, data 13. Në disa raste, thuhet se fati i keq mund të shmanget me një hudhër, për të larguar të keqen!
Arsyeja kryesore për ngarkesën negative të ditës lidhet me historinë. Konkretisht, më maj 1453 – një të martë – filloi Rënia e Kostandinopojës nga osmanët, një ngjarje që për grekët shënoi fillimin e një periudhe të gjatë dhe të errët.
Në fakt, disa madje shkojnë aq larg sa e lidhin vetë vitin 1453 me numrin 13, duke pretenduar – matematikisht të pasaktë – se shuma e shifrave jep numrin “Grusuz”.
Në kulturën greke, 13 bie ndesh me përsosmërinë e numrit 12. Numri 12 konsiderohet i plotë dhe i shenjtë: 12 janë perënditë e Olimpit, 12 janë punët e Herkulit, 12 janë muajt e vitit, 12 janë orët e ditës dhe të natës, 12 janë dishepujt e Krishtit, madje edhe Ungjijtë e së Enjtes së Madhe janë 12. Kështu, 13 vjen për ta “prishur” këtë përfundim, për ta kapërcyer atë dhe për të shkaktuar simbolikisht një çarje.
