Rrëfimi:
Nuk e di si ndodhi saktësisht. Ndoshta filloi kur më buzëqeshi për herë të parë, ndërsa unë po dilja nga dera dhe ajo po kthente nga marketi, me një qese në dorë dhe flokët të shpupurisur nga era. Apo ndoshta ishte kur ma la çelësin e rezervë për t’ia ujitur lulet kur shkonte me pushime me burrin. E megjithatë, s’është një moment i vetëm që e ndezi ndjenjën – ishte një përzierje emocionesh, afërsie të përditshme, e mungesës sime për dikë që më kuptonte në heshtje.
Ajo është e martuar, po, dhe jo keq me sa duket. Burrin e saj nuk e kam parë shpesh, gjithmonë i zënë, gjithmonë në lëvizje. Kur ajo vinte ndonjëherë për kafe tek unë – fillimisht vetëm për të biseduar rreth diçkaje të rastësishme – më vinte vetvetiu ta dëgjoja, ta shikoja, t’i zgjatja një gotë ujë, një kafe, një copë kujdes që ndoshta nuk e merrte diku tjetër.
E ndjeva veten duke u kapur pas saj më shumë seç duhet. Fillova të pres momentet kur dëgjoja hapat e saj në shkallë. Fillova të kujdesem më shumë për veten time, për shtëpinë time – thua se po e prisja atë çdo ditë.
Një ditë, më pa drejt në sy më gjatë se zakonisht. S’folëm për disa sekonda, por gjithçka u tha aty. Nuk ndodhi asgjë fizike mes nesh. Por ndoshta ndodhi diçka më e rëndë – një ndjenjë që lindi aty ku nuk duhej.
E di që është gabim. E di që është e pamundur. Por si t’ia bëj me zemrën time, që nuk e njeh as rregullin, as moralin, as ligjin?
Përgjigjja e psikologes:
E dashur lexuese,
Faleminderit që ndave këtë përvojë kaq të ndjeshme dhe të ndërlikuar. Ndjenjat e tua janë të vlefshme, dhe është e rëndësishme t’i trajtosh me ndershmëri dhe reflektim.
Dashuria dhe ndjeshmëria ndaj dikujt tjetër mund të lindin pa paralajmërim, sidomos kur ndjejmë mungesë lidhjeje ose kuptimi emocional në jetën tonë. Por është e rëndësishme të bëjmë dallimin mes ndjenjës dhe veprimit.
Fqinja jote është një person i martuar, dhe kjo e vendos këtë situatë në një kufi moral dhe emocional shumë delikat – për të dy palët. Çdo përfshirje më tej do të sillte pasoja jo vetëm për ty, por edhe për të dhe për familjen e saj.
Më e mira që mund të bësh tani është të reflektosh mbi atë që kjo ndjenjë përfaqëson për ty. A është një dëshirë për lidhje? Për ngrohtësi? Për afërsi? Çfarë ndjen ti që mungon në jetën tënde që kjo marrëdhënie e pamundur po përpiqet ta plotësojë?
Mundohu të vendosësh kufij të shëndetshëm me fqinjën dhe të fokusohesh në rritjen tënde emocionale. Kërko lidhje të shëndetshme dhe të hapura, ku nuk ka pengesa morale. Dashuria nuk është vetëm ndjenjë – është edhe zgjedhje, dhe ti ke fuqinë ta zgjedhësh atë që është më mirë për ty dhe për të tjerët.
Nëse ndjen se kjo situatë po ndikon shumë në mirëqenien tënde, mos ngurro të kërkosh ndihmë profesionale. Meriton të ndihesh e dashur – në mënyrë të lirë, të hapur, dhe pa faj.
Me respekt,
Psikologia
