Jack Kennedy ishte i dashuruar me bukuroshen Joan Lundberg, një asistente fluturimi që jetonte në një park rimorkiosh. Shtatzënia e saj gati sa nuk e fundosi martesën e tij me Jackie-n, por çifti i artë i Amerikës duroi, dhe madje lulëzoi, përpara se të godiste tragjedia …
Mëngjesin e së dielës, më 20 tetor 1963, një muaj para se të vritej, Presidenti John F. Kennedy i bëri një vizitë babait të tij, Joe, në shtëpinë e tij në Hyannis Port, Massachusetts .
Ai dhe Joe, i cili pësoi një goditjeje në tru, dolën në jahtin familjar pasi hëngrën mëngjes së bashku. Pastaj Jack, siç njihej gjerësisht, bëri një shëtitje në plazh me gruan e tij Jackie.
Ndërsa fqinjët e tyre Larry Newman dhe gruaja e tij Sancy shikonin, Jack vendosi një tas me ujë, një kanaçe me krem rroje dhe një brisk pranë një karrigeje të palosshme dhe filloi të heqë mjekrën nën diellin e nxehtë.
Ndërsa ai e bënte këtë, Xheki u gjunjëzua pas tij dhe i kaloi gishtat nëpër flokët.
“Ata dukeshin si një çift kaq i dashur, pa asnjë shqetësim në botë”, tha Sancy Newman, duke shtuar “ishte kaq e bukur dhe kaq intime, saqë në fakt u magjepsa pak nga kjo.”
Ishte një imazh edhe më mbresëlënës për shkak të problemeve të gjata në martesën e Kennedy-t.
Në vitin 1956, vetëm tre vjet pas dasmës së tyre, një i ftuar tjetër në një darkë të mbajtur në një nga klubet më ekskluzive shoqërore të Uashingtonit e kishte pyetur Xhekin se si i dukej e martuar me një senator.
Kjo ndodhi disa ditë pasi ajo kishte zbuluar se Jack kishte fjetur me një asistente fluturimi me emrin Joan Lundberg dhe ajo nuk ishte në humor për t’u shtirur.
“Ishte gabimi më i madh i mallkuar i jetës sime”, tha ajo me inat. Burri me të cilin po fliste u habit, por asaj nuk i interesonte dhe i mbeti në dorë njerkut të saj, Hugh, të kërkonte falje dhe të shpjegonte se po merreshin me një çështje familjare “mjaft delikate”.
“Nuk bëjmë gjithmonë zgjedhjet e duhura në martesë”, tha ai, duke shtuar “Xheki do të bëjë një zgjedhje më të mirë herën tjetër”.
Afera me Joan Lundberg e zemëroi aq shumë Jackie-n sa ajo kishte punësuar avokatë divorci, duke u tërhequr vetëm kur vjehrri i saj e korruptoi me ekuivalentin e sotëm prej 1.4 milionë paundësh për të qëndruar në martesë.
Marrëveshja që bëri me burrin e saj ishte që, ndërsa e dinte se duhej të pajtohej me idenë e pabesisë së tij, ai nuk duhej të bënte asgjë që ta turpëronte.
“Mos guxo të ma fërkosh në fytyrë”, e kishte paralajmëruar ajo, por ai ishte afruar shumë pranë këtij qëllimi, më pas duke e lënë Joan shtatzënë dhe duke i paguar asaj një abort pak para se t’i jepte fund lidhjes seksuale.
Me fat që Joan kishte pranuar ta ndërpriste shtatzëninë, ai e kishte kaluar një periudhë të vështirë dhe nuk do ta harronte kurrë, duke u betuar se nuk do të futej më kurrë në një situatë të ngjashme. Më pas, ai e rimendoi versionin e tij të pabesisë, siç ia shpjegoi aktorit Peter Lawford, bashkëshortit të motrës së tij Pat.
‘Një natë këtu me një vajzë dhe një natë atje, kjo është në rregull, mendoj, por një lidhje e vërtetë? Jo. Kjo mund të jetë vetëm me Jackie-n. Nuk do të rrezikoj më kurrë me martesën time.’ Disa nga ato netë ‘këtu’ e ‘atje’ i kalova me Judy Campbell, një të divorcuar me flokë të kuqërremtë, me buzë të plota dhe sy të errët.
Inteligjente, karizmatike dhe një bashkëbiseduese e shkëlqyer, ajo kishte dalë për një kohë të shkurtër me Frank Sinatrën dhe ai e prezantoi me Jack-un pas një shfaqjeje “Rat Pack” në Las Vegas në shkurt të vitit 1960.
Për Jack-un, ajo dukej tamam si Joan Lundberg, por megjithëse ka mjaftueshëm të dhëna në regjistrat e vizitorëve të Shtëpisë së Bardhë që sugjerojnë se lidhjet e tyre vazhduan edhe pasi ai u zgjodh president në nëntor të atij viti, ai duket se ia ka dalë mbanë të shmangë një marrëdhënie me të.
Këto lidhje morën fund në dhjetor të vitit 1962 kur vëllai i tij, Bobby, i vetëdijshëm se Judy ishte mik i kryegrupit të mafias së Çikagos, Sam Giancana, i vuri në dukje mundësinë e shantazhit dhe i tha se duhej ta përfundonte atë.
Xheku u pajtua. Gjithsesi, ajo kishte qenë thjesht një budallaqe. Nuk e pati aq të vështirë për të ta linte të shkonte, edhe pse Xhudi duket se e ka pasur më shumë vështirësi ta ndërpresë lidhjen, duke vazhduar ta telefononte derisa Xheki e kërcënoi se Shërbimi Sekret do ta gjurmonte. Ajo nuk e telefonoi më kurrë.
“Shumë pak gjëra arritën Zonja e Parë”, kujtoi agjenti i Shërbimit Sekret Anthony Sherman, duke shtuar “ajo nuk ishte naive për asnjërën prej tyre, më besoni”.
Për këtë qëllim, Jackie kishte instaluar një spiun në zyrën e asistentit të Jack-ut për ta mbajtur atë në dijeni të çdo telefonate të dyshimtë. Një grua që e njihte nëpërmjet lidhjeve familjare, u punësua si sekretare me sugjerimin e Jackie-t.
“Më njofto për çdo gjë që të intereson”, i tha Jackie dhe kështu ajo u bë plotësisht e vetëdijshme për vizitat e rregullta në Shtëpinë e Bardhë që bënte Mary Meyer, një e divorcuar bukuroshe bjonde, e cila ishte kunata e një prej shoqeve të tyre të mira.
Edhe pse Jackie i kishte kërkuar posaçërisht diskrecion burrit të saj vite më parë, ajo e toleronte praninë e Mary-t sepse Jack i ishte betuar se ajo i ofronte vetëm seks oral dhe, si shumë gra të kohës, Jackie besonte se kjo nuk përbënte seks ‘të vërtetë’.
“Xheki e shikonte me sy të keq Merin për shkak të mënyrës se si e dinte se i shërbente Xhekut”, tha një nga anëtarët e familjes së saj.
Vizitat e Mary Meyer morën fund kur Phil Graham, botues dhe bashkëpronar i Washington Post, u deh në një konventë gazetash dhe mbajti një fjalim kryesisht të paqartë, në të cilin iu referua në mënyrë të tërthortë aferës së Jack-ut me të, duke bërë shaka se ajo ishte “e preferuara e re e presidentit”.
Të nesërmen, nga frika se vërejtjet e Graham do të raportoheshin, meqenëse ato u dorëzuan në një dhomë plot me njerëz të shtypit, Jack ndjeu se nuk kishte zgjidhje tjetër veçse t’i tregonte Jackie-t për zbulimet potencialisht poshtëruese.
‘Mary Meyer ka mbaruar,’ i tha ajo. ‘Ose ajo ose unë. Ti zgjedh.’ Tani po vizatonte një vijë në rërë, duke shtuar se nëse martesa e tyre do të mbijetonte vitin tjetër në Shtëpinë e Bardhë, ose katër vitet e ardhshme pas tij, gjërat do të duhej të ndryshonin.
Pasi foli me Xhekun, ajo telefonoi Merin. Nuk i dimë detajet e asaj bisede, vetëm që Xheki tha se i tha: “Dua që të rrish larg burrit tim.”
Duket se ky paralajmërim ishte i panevojshëm, sepse, në fillim të vitit 1963, Xheku po fillonte të ndihej i penduar jo vetëm për Mary Meyer, por për çdo grua që kishte pasur ndonjëherë në shtratin e tij, e cila nuk ishte gruaja e tij.
Ashtu si të gjithë Kenedit, Xheku njihej si një person stoik, por atë gusht të vitit 1963 ai i habiti miqtë dhe familjen me thellësinë e ndjenjave të tij kur…
Djali i Jackie-t, Patrick, i cili do të kishte qenë vëllai më i vogël i Caroline, atëherë 5 vjeçe, dhe John Junior, dy vjeç, lindi para kohe dhe vdiq pak më vonë.
Ai mbajti lotët ndërsa i tha gruas së vëllait të tij, Tedit, Joan, se ndihej sikur po ndëshkohej, se kishte bërë disa gabime të mëdha gjatë rrugës dhe tani Zoti po merrte hak mbi të.
“Nuk kam qenë burri më i mirë dhe kjo është shumë e dhimbshme. Dhe më shumë se e dhimbshme, dua të them e turpshme”, tha ai.
Ndoshta, me kalimin e kohës, ai do të kishte kuptuar disa gjëra për veten dhe do të kishte punuar për t’i rregulluar gjërat me ata që i donte. Por, tragjikisht, koha po fillonte të mbaronte.
Me mandatin e tij të parë që kishte filluar mirë, tani kishte kuptim të shikonte drejt të dytit dhe ai kishte nevojë vërtet të bënte një udhëtim në Teksas, ku politikat e tij liberale për të drejtat civile kishin bërë që popullariteti i tij të binte.
Me këtë në plan të parë, Jackie duhej të mendonte gjatë e mirë për sugjerimin e guvernatorit të Teksasit, John Connally, që ajo duhet të shoqëronte Jack-un.
“Gratë duan ta shohin”, i tha Connally, duke shtuar “ato duan të shohin si duken modeli i flokëve dhe rrobat e saj. Është e rëndësishme për to”.
Ndërkohë që Jackie kishte bërë rreth një duzinë udhëtimesh me Jack-un jashtë vendit, ajo nuk e kishte shoqëruar në asnjë udhëtim zyrtar brenda vendit që kur ai ishte bërë president dhe ankthi i saj kishte të bënte me një ndjenjë që dikur kishte pasur në krah të tij gjatë ditëve të fushatës së tij për Senatin.
Në atë kohë, ajo ndihej e padukshme dhe e panevojshme. Tani e kuptoi që publiku e kishte njohur dhe admiruar vërtet, dhe se ajo ishte një pjesë integrale e një ekipi të fuqishëm politik. Asaj i pëlqente kjo dhe ndjeu se mund të kontribuonte vërtet në të, kështu që pranoi të shkonte në Teksas me burrin e saj.
Përpara atij udhëtimi, Jackie i çoi Caroline dhe John Jr në shtëpinë e re verore të familjes Kennedy, të cilën sapo e kishin përfunduar ndërtimin në Atoka të Virxhinias, dhe, ndërsa ajo ishte larg, Jack thirri Mary Meyer në Shtëpinë e Bardhë. Ajo mbërriti një orë më vonë, por, bazuar në bisedat që patën më vonë me të tjerë, ai nuk e çoi në shtratin e tij, por e dërgoi në shtëpi.
“Ai më tha dy javë më vonë se kishte një grua në Shtëpinë e Bardhë, por se kishte ndryshuar mendje”, kujtoi George Smathers.
Kur ai më tregoi historinë, unë thashë, ‘por, Xhek, kjo është shumë e madhe’.
Xheku mund të mos kishte ndryshuar brenda natës, por ai padyshim që po përpiqej. Atë natë, ai fluturoi për në Atoka për të qenë me Xhekin.
Jackie do të kujtonte ndjesinë sikur ishte ‘ndoshta për herë të parë, e dashur, e dëshiruar dhe e kujdesur’.
Tre javët e atij nëntori të fundit dhe fatal në jetën e Jack-ut kaluan shpejt. Përpara se të nisej për në Teksas, Jackie ndau një sekret të habitshëm me nënën e saj. Dy muaj më parë, pas një festimi familjar të përvjetorit të dhjetë të martesës së tyre, ajo dhe Jack i kishin bërë dhurata njëri-tjetrit privatisht.
Ajo i dhuroi atij një medalje të re të Shën Kristoforit sepse e dinte që ai e kishte vendosur të vetën në arkivolin e Patrikut.
Nga ana tjetër, ai i dha asaj një unazë me ari dhe smerald, e cila, siç shpjegoi ai, përfaqësonte të njëjtin shpirt luftarak të irlandezëve që kishte parë në luftën e djalit të tyre për mbijetesë. Ai ia vuri atë në gishtin e Jackie-t, pranë unazës së saj të martesës.
Megjithatë, përpara se ta bënte këtë, ai ishte ulur në një gju dhe i kishte kërkuar të martohej me të, një gjest që i kishte shumë rëndësi, sepse ai në fakt nuk i kishte kërkuar kurrë dorën për martesë. Jo zyrtarisht, të paktën.
Ata planifikuan të rinovonin betimet e tyre në përvjetorin e 11-të të martesës në shtator të vitit 1964 dhe ata përreth tyre vunë re se Jack ishte shumë më i dashur. Gazetari Ben Bradlee, një mik i mirë i Kennedy-t, kujtoi se ai e përshëndeti atë me ‘përqafimin më të dashur që i kishim parë ndonjëherë t’i jepnin njëri-tjetrit’.
“Ne menduam për këtë, menduam se ishte për shkak të Patrick-ut, por, duke parë prapa, mendoj se ndoshta ishte më shumë se kaq”.
Edhe pse rinovimi i zotimeve të tyre ishte ende një vit larg, Xheki kishte filluar të mendonte se çfarë fustani mund të vishte, të verdhë të zbehtë ose blu të çelët, diçka prej mëndafshi, gjatësi deri në gju.
Por ndërkohë kishte shqetësime më urgjente, si vizita e tyre në Dallas.
Më vonë, Jackie do të kujtonte se, ndërsa makina e tyre kabriolet Lincoln po kalonte nëpër Dealey Plaza të qytetit në vapën përvëluese të së premtes, më 22 nëntor, Jack u kthye nga ajo dhe buzëqeshi, duke u dukur, siç do ta kujtonte ajo më vonë, më i pashëm se kurrë.
Pastaj u kthye nga fytyrat e lumtura të turmës admiruese.
Atëherë ajo dëgjoi zhurmën. Kërcitjen e një fishekzjarri? Kërcitjen e një motoçiklete?
Xheku u drodh. Ai e kapi për fyti. U përkul majtas dhe e shikoi Xhekin me një shprehje të hutuar.
Pati një tjetër krisma. Pastaj, një tjetër. Tre në gjashtë sekonda. Pastaj, thjesht e kuqe. E kuqe për gjak.
Pastaj… e zezë.
Pas një vrapimi të çmendur drejt Spitalit Parkland, Jackie, me veshjen e saj rozë të spërkatur me gjak, qëndroi pranë trupit të Jack-ut.
Ishte shtrirë në një barelë dhe e mbuluar me një çarçaf të bardhë.
Ajo u përkul, ia mori këmbën në dorë dhe e puthi. E tërhoqi çarçafin. Sytë e tij ishin të zmadhuar dhe të fiksuar. Ajo ia nguli sytë fytyrës, e cila në njëfarë mënyre i dukej kaq e re.
‘Goja e tij ishte kaq e bukur,’ kujtoi ajo, e cila i puthi buzët.
Një javë pas vrasjes, në një bisedë me nënën dhe vëllanë e saj të njerkës, Yushën, Jackie do të kujtonte natën e saj të fundit me Jack-un. Ishte në Hotel Texas të Fort Worth-it, suita 850, pas një dite të lodhshme fushate.
Atë ditë, siç e kujtonte ajo, ajo ndihej vërtet sikur kishte gjetur vrullin e saj dhe ishte rritur në rolin e një partnereje të vërtetë politike për burrin e saj.
Kur arritën në dhomën e hotelit, të dy ishin të rraskapitur.
Megjithatë, ata rrallë flinin në të njëjtin shtrat. Në Fort Worth, ata do të ishin në dhoma gjumi ngjitur në të njëjtën suitë. Megjithatë, para se të dilte në pension, Jackie kujtoi se Jack donte të kalonte disa çaste me të.
“Ishe shumë mirë sot”, i tha ai.
“Si ndihesh?”
‘O Zot, jam e rraskapitur,’ u përgjigj ajo ndërsa ai e përqafoi fort.
Duke e kuptuar sa e lodhur ishte, ai i tha se nuk kishte pse të paraqitej për një fjalim të nesërmen në mëngjes në orën 8:30. Nëse do të ishte gati në orën 9:15 për mëngjes në sallën e madhe të hotelit, kjo do të ishte në rregull.
‘Pothuajse mbaroi,’ i tha ai asaj me qetësi. ‘Dallas. Pastaj, Austin.’
Xheki tha se u kthye në dhomën e saj dhe i shtroi rrobat për të nesërmen, kostumin rozë me jakë blu të errët dhe kapelen rozë të ngjashme.
Pasi kreh flokët për t’u përgatitur për në shtrat, Jackie shkoi të flinte, por rreth orës tre të mëngjesit u zgjua e tronditur.
“Ajo e dinte se kishte nevojë të ishte me Xhekun”, shpjegoi nëna e saj. “Ajo thjesht e dinte. Nuk dinte si ta shpjegonte ndryshe”.
Xheki shkoi te dera e Xhekut, trokiti lehtë, hyri në dhomën e tij dhe u zvarrit në shtratin e tij. Pastaj bënë dashuri. Më pas, tha ajo, u kthye në dhomën e saj. Pastaj ra në gjumë, e pavetëdijshme se, për të huazuar shprehjen e saj delikate, ajo dhe Xheku kishin qenë “së bashku si burrë e grua” për atë që do të ishte hera e fundit. /Përshtatur nga Daily Mail/
