Jam i tronditur dhe i humbur. Gruaja ime, me të cilën kam ndarë dhjetë vite jete, e kam zënë duke më tradhtuar. Dhe jo me çdokënd… me kolegun e saj, doktorin. Nuk mund ta përshkruaj dhimbjen që ndjeva atë moment, kur e pashë me sytë e mi. Zemra më rrihte, mendja më rrëshqiti diku tjetër, dhe një pjesë e imja nuk mund ta besonte se kjo po ndodhte.
Deri në atë ditë, e kisha përjashtuar mundësinë që ajo të më tradhtonte. Mendova se marrëdhënia jonë ishte e fortë, e ndërtuar mbi respekt dhe dashuri. Por tani gjithçka duket se po rrëshqet në hi. Çfarë kam bërë gabim? A nuk mjafton që t’i jap gjithçka që mundem? Mendja ime bën mijëra pyetje që nuk kanë përgjigje.
E di që dhimbja ime nuk është e lehtë për tu shpjeguar me fjalë, por e ndjej nevojën të flas për të, të nxjerr nga vetja këtë peshë. Ndjej tradhtinë në çdo qelizë të trupit tim, dhe nuk di si të shërohem. Nuk e di nëse mund t’i besoj më, nuk e di nëse mund ta shoh të nesërmen me të të njëjtën sy… Dhe, ndoshta më e rëndësishmja, nuk e di se si të vazhdoj jetën pa e humbur veten në këtë dhimbje.
Ju lutem, më ndihmoni të kuptoj se si të përballem me këtë situatë, si të gjej paqen brenda vetes dhe të vendos për të ardhmen. Nuk kërkoj një përgjigje magjike, por një udhëzim, një rrugë për të dalë nga kjo hije që më ka mbuluar. Faleminderit që më dëgjoni.
Përgjigjja e psikologes:
E kuptoj dhimbjen dhe tronditjen tënde. Ajo që po përjeton është një reagim njerëzor i natyrshëm ndaj tradhtisë: zemërim, trishtim, zhgënjim dhe konfuzion. Nuk ka një mënyrë të saktë të ndihesh, dhe nuk ka një kohë të caktuar për të përballuar dhimbjen.
Çfarë ndodhi me ju nuk është pasojë e një gabimi tuaj, dhe nuk është e drejtë të fajësoni veten. Tradhtia është një vendim i partnerit tuaj, dhe ju keni të drejtën të ndjeni dhimbjen e saj. E rëndësishme tani është të kuptoni ndjenjat tuaja dhe të mos i shtypni ato. Shprehja e emocioneve, qoftë me fjalë apo shkrim, është një hap i rëndësishëm për të rifituar qetësinë.
Mënyra për të vazhduar mund të jetë e ndryshme për secilin. Ju mund të zgjidhni të punoni për të rindërtuar besimin, nëse dy personat janë të gatshëm, ose të vendosni për distancim për të ruajtur shëndetin tuaj emocional. Çelësi është reflektimi i ndjeshëm dhe vendimmarrja e ndërgjegjshme: mos lejoni që dhimbja të vendosë për ju, por përdorni këtë moment për të kuptuar nevojat tuaja dhe kufijtë tuaj.
Filloni duke kujtuar se keni të drejtë të ndiheni të tronditur, të trishtuar, të zemëruar – dhe se kërkimi i ndihmës është një shenjë force, jo dobësie. Në hapat e ardhshëm, ne mund të eksplorojmë mënyra praktike për të komunikuar me partnerin, për të vendosur kufij dhe për të ndërtuar një rrugë që ruan dinjitetin dhe shëndetin tuaj emocional.
