Jam 33 vjeç dhe deri para pak kohësh isha ende e virgjër. Mund të duket e pazakontë për moshën time, por jeta më çoi në rrugë të tjera. U përqendrova në karrierë, në familje, dhe më mungoi një lidhje që të më bënte të ndihesha e sigurt për të hedhur këtë hap.
Dy vite më parë njoha një djalë në një aktivitet pune. Fillimisht ishte një miqësi e thjeshtë, por gradualisht u kthye në diçka më shumë. Ishte i sjellshëm, i kuptueshëm, i durueshëm. E ndjeva se mund të besoj.
Kur i tregova se isha e virgjër, nuk reagoi siç kisha frikë. Nuk u tall, nuk u habit, përkundrazi më tha se ndihej i nderuar për besimin që po i jepja. U ndjeva për herë të parë e pranuar dhe e respektuar.
Kur ndodhi momenti intim mes nesh, ndjeva emocione të përziera — nga njëra anë kureshtje, nga ana tjetër frikë, madje dhe turp. Nuk ishte perfekte, por ishte e sinqertë. Më pas, megjithatë, ai ndryshoi. Filloi të distancohej. Nuk fliste si më parë. U largua pa shumë sqarime.
Tani ndiej boshllëk. Nuk e di nëse bëra gabim që ia dhashë dikujt që nuk qëndroi. Ndonjëherë mendoj se ndoshta duhet ta kisha ruajtur edhe më tej veten. Ndihem e përdorur… por edhe e lehtësuar që më në fund e përjetova diçka që më kishte ndjekur gjithë këto vite.
Çfarë të mendoj për veten tani?
Përgjigjja e psikologes:
E dashur lexuese,
Së pari, të falënderoj që ndave me guxim dhe ndjeshmëri historinë tënde. Nuk ka asgjë të çuditshme, të gabuar apo të turpshme në faktin që ke qenë e virgjër deri në moshën 33 vjeç — çdo person ka ritmin dhe historinë e vet.
Ajo që është më e rëndësishme në këtë rrëfim nuk është mosha, por ndershmëria me të cilën ke ndjekur ndjenjat dhe vendimet e tua. Ti ke bërë një zgjedhje që ndoshta nuk u shpërblye siç do të doje, por kjo nuk e ul vlerën e asaj çfarë ke ndjerë apo dhënë.
Ndjesia e përdorimit shpesh lind kur një marrëdhënie nuk zhvillohet në mënyrën që prisnim. Por kjo nuk do të thotë që ti e ke bërë gabim duke ndarë intimitetin tënd me dikë. Ti tregove besim, hapje dhe sinqeritet — këto janë vlera, jo dobësi.
Personi që largohet pasi merr diçka të rëndësishme nga tjetri, nuk është dikush që duhet të përcaktojë vlerën tënde. Ai vendosi të largohet — ndoshta për arsye të tijat, që nuk lidhen aspak me ty.
Do të të inkurajoja të mos e shohësh këtë eksperiencë si “fundin e pafajësisë”, por si një pjesë të rritjes tënde personale. Ti nuk ke humbur veten — ke fituar përvojë, ke kuptuar më shumë për kufijtë, pritshmëritë dhe ndjenjat e tua.
Mos e gjyko veten për atë që ndodhi. Mëso prej saj, por mos u mbyll. Ti meriton një lidhje që të respekton dhe të vlerëson — jo vetëm për çfarë ke bërë apo jo në të kaluarën, por për atë që je: një grua e ndjeshme, mendjehapur dhe e fortë.
