Në agimin e një dite të ngrohtë e me lagështirë në lagjen Los Olivos të Bogotës, përfundoi fati i njeriut që për gati dy dekada kishte dominuar tregtinë globale të kokainës, Pablo Escobar Gaviria.
Ish-lideri i kartelit të Medellín, tashmë një i arratisur i ndjekur nga të gjithë, përfshirë rivalët e kartelit Cali, njësinë speciale kolumbiane Search Bloc dhe agjentët e DEA-s, u gjet dhe u vra në një operacion të sinkronizuar të forcave speciale.
Agjentët amerikanë Steve Murphy dhe Javier Peña kishin ndjekur për vite sinjalet e telefonit satelitor të Escobarit. Më 2 dhjetor, furgoni i monitorimit të telekomunikimeve më në fund kapën zërin e tij, teksa ai pranonte urime për ditëlindjen e 44-të nga familjarët. Teknikët lokalizuan adresën në Los Olivos, duke aktivizuar menjëherë njësitë elitare të Search Bloc.
Kur forcat speciale rrethuan zonën, Escobar e kuptoi se ishte zbuluar. Së bashku me truprojën e tij të fundit, John “Limon” Burgos, u përpoq të arratisej nëpër çati. Përleshja me armë ishte e shkurtër dhe intensive. “Limon” u godit i pari, ndërsa Escobar, zbathur dhe i armatosur, u plagos disa herë teksa tentonte të hidhej nga një çati në tjetrën.
Një plumb përfundimtar, sipas raporteve, i qëlluar nga një snajper i njësisë speciale, e goditi në kokë, duke e lënë të vdekur mbi tarracën e një shtëpie fqinje. Agjenti i DEA-s, Steve Murphy, i cili e kishte ndjekur operacionin në distancë si vëzhgues, mbërriti te trupi i tij pak çaste më vonë. Komandot kolumbiane shpërthyen në brohoritje, duke festuar fundin e njeriut që prej kohësh konsiderohej rreziku më i madh i vendit. Fotografia e famshme e trupit të Escobarit, me Murphy dhe oficerët e Search Bloc pranë tij, bëri menjëherë xhiron e botës.
Ndërkohë, në autobusët e Medellín-it, qytetarët festuan lajmin. Por në të njëjtin mjet publik, Emilda Gaviria, nëna e Escobarit, dëgjoi njoftimin nga një radio portative dhe shpërtheu në lot. Reagimi i saj kontrastonte me gëzimin e pasagjerëve të tjerë. Pas mbylljes së operacionit, Murphy telefonoi partnerin e tij të ngushtë, Javier Peña. Në anën tjetër të linjës u dëgjuan vetëm dy fjalë: “Mbaroi, Javier.” Peña, i cili ndodhej i vetëm në një bar, ndoqi në televizor pamjet e trupit të njeriut që dikur deklaronte: “Ndonjëherë ndihem si Zot. Them se dikush duhet të vdesë dhe ai vdes”. Më 2 dhjetor, vetë Escobar nuk i shpëtoi kësaj logjike.
