Sot, në teori, skadon ultimatumi i Presidentit të SHBA-së Donald Trump ndaj Rusisë për të rënë dakord për një armëpushim në Ukrainë. Megjithëse, Presidenti rus Vladimir Putin ka njoftuar se nuk do të takohet me Presidentin ukrainas Volodymyr Zelensky së shpejti, ai pritet të takohet me Trump javën e ardhshme, ndoshta në Emiratet e Bashkuara Arabe.
Nëse takimi do të zhvillohet realisht, ende nuk dihet. Sigurisht, siç shkruan Rosalba Castelletti në Repubblica, vetëm njoftimi i një samiti të afërt SHBA-Rusi, i pari që nga viti 2021, ishte i mjaftueshëm për t’u ofruar të dy udhëheqësve një shpëtim të përkohshëm nga ngërçi në prag të ultimatumit të SHBA-së ndaj Rusisë. Perspektiva e një samiti i lejoi Trumpit të trumpetonte “progresin”, duke shmangur kështu detyrimin për të ndjekur kërcënimin e tarifave të reja dhe joefektive, dhe i lejoi Putinit të shmangte prishjen e marrëdhënieve me Uashingtonin, megjithatë, pa iu përkulur ultimatumit të tij.
Një “mashtrim negociues”, siç e quajti edhe shtypi rus, për të fituar kohë ndërsa ushtria e Kremlinit vazhdon të përparojë në Ukrainë. Por bisedimet nuk ka gjasa të çojnë shpejt në një fund të luftës. Ndërkohë, Putini arriti gjithashtu të refuzojë mundësinë e një takimi trepalësh me Presidentin ukrainas Volodymyr Zelensky dhe, mbi të gjitha, ta mbajë Evropën jashtë negociatave.
Presidenti rus po mbështetet në takimin e tij ballë për ballë me Trumpin, duke shpresuar të detyrojë një marrëveshje sipas kushteve të tij, domethënë, kapitullimin e Ukrainës. Qëllimi do të ishte të bindej Trumpi se e vetmja rrugë drejt paqes është memorandumi rus i paraqitur në Stamboll qershorin e kaluar dhe të bëhej presion mbi Zelenskyn që ta pranonte atë.
Një samit me Trump është, në çdo rast, një lajm i mirë për Rusinë, siç dëshmohet nga rritja prej 4.6% në tregun e aksioneve të Moskës. Për Putinin, vetë akti i takimit me presidentin e SHBA-së pas tre vitesh e gjysmë izolimi do të përfaqësonte një fitore të madhe diplomatike. Nëse kjo ndihmon vërtet në vonimin e sanksioneve ose në zbutjen e qëndrimit të Kievit, do të jetë një fitore e dyfishtë.
Megjithatë, është më pak e mundshme që kjo të ketë sukses në afrimin e paqes. Tatiana Stanovaya, themeluese e organizatës kërkimore R.Politik dhe politologe në Qendrën Carnegie Russia Eurasia, nuk sheh ndonjë përparim të afërt. Edhe nëse takimi do të zhvillohej, “skenari më i mundshëm është që kjo përpjekje për paqe të dështojë përsëri” sepse “pala ruse mund ta paraqesë atë në dhjetë mënyra të ndryshme për të krijuar përshtypjen se është e hapur për lëshime dhe negociata serioze”, por në realitet “qëndrimi i saj themelor mbetet i pandryshuar: ajo dëshiron që Kievi të kapitullojë”.
Moska do të vazhdojë fushatën e saj me shpresën se, brenda pak muajsh, do të mbahet një raund i ri negociatash, ndoshta këtë herë me një Ukrainë më të dobët.
