Ditët e fundit, Sergei Lavrov, një nga politikanët më të njohur rus, jo vetëm për shkak të detyrës që mban, është drejtuar në media me një fjalë të urtë popullore duke thënë; “punët e mira bëhen avash, avash”.
Në një intervistë të publikuar dje në uebsajtin e Ministrisë së Jashtme, Lavrov e përsëriti konceptin, ndërsa sigurisht i përkufizoi sjelljet e fundit të Uashingtonit si “inkurajuese”.
“Është herët për të nxjerrë konkluzione, nuk kemi filluar as të kapërcejmë problemet e grumbulluara në marrëdhëniet me amerikanët”, tha ai.
Pak orë më vonë, në të njëjtën mënyrë foli edhe zëri tjetër zyrtar i pushtetit. Në konferencën e tij të rregullt për shtyp, zëdhënësi i Kremlinit Dmitry Peskov tha se rruga për rivendosjen e marrëdhënieve normale midis Rusisë dhe SHBA-së ishte ende “në fazën fillestare”, duke shtuar se megjithëse Vladimir Putin dhe Donald Trump kanë shprehur një vullnet të qartë politik në këtë drejtim, rruga mbetet mjaft e gjatë dhe e vështirë.
Në prag të bisedimeve ukrainas-amerikane në Arabinë Saudite, analistët dhe shtypi rus i të gjitha shtresave po bëjnë supozime për këto mesazhe që janë diku midis një karote dhe një shkopi, midis ekzaltimit dhe një dushi të ftohtë.
Deklarata e dyfishtë e Lavrov dhe Peskov sigurisht nuk është një rastësi, pasi asgjë nuk është në komunikimin e Kremlinit. Për Moskën, paqja nuk është larg, por as afër, duke parafrazuar fjalët e cituara më sipër. Për momentin mbizotëron një ndjenjë e përgjithshme mosbesimi.
Frika e rusëve është se mund të bien në një kurth të supozuar të vendosur nga Volodymyr Zelensky, i cili brenda pak ditësh u shndërrua nga një i tallur nga Trump, në një Makiaveli të aftë për të menaxhuar një plan tinëzar të hartuar dhe sugjeruar gjithashtu nga këshilltarët francezë dhe britanikë.
Mikhail Rostovsky, vëzhgues politik i gazetës së përditshme Moskovskij Komsomolets, flet hapur për një kurth në të cilin Rusia nuk duhet të bjerë në asnjë rrethanë. Sipas tij, Kievi do të propozojë si hap të parë ndërprerjen e sulmeve ndaj infrastrukturës energjetike dhe civile me raketa, dronë dhe bomba dhe të ashtuquajturin “armëpushim ujor”, domethënë mungesën e operacioneve ushtarake në Detin e Zi.
“Një përpjekje naive për t’i paraqitur edhe një herë Putinin dhe Trumpin si dy të poshtër: Rusisë i ofrohet të heqë dorë nga sulmet, duke thënë se do të refuzojë në zonat më të forta dhe kundërshtarët. Vazhdimi i luftës i mbetet Rusisë. E vërteta është se Kievi nuk është gati për negociata të ndërgjegjshme dhe konkrete për paqen”, shprehet Rostovsky.
Teza e mungesës së vullnetit të Ukrainës për t’i dhënë fund konfliktit po shtyhet edhe nga analistët e zakonshëm të medias, të cilët shpjegojnë se përplasja mes Trump dhe Zelenskit në Shtëpinë e Bardhë ishte projektuar posaçërisht nga administrata amerikane për të krijuar kushte që do t’i lejonin Rusisë të ripushtonte territoret në Kursk.
Meqenëse Zelensky refuzoi t’i kthente ato, SHBA-së i duhej një pretekst që Moska t’i rifitonte ato shpejt. Sipas këtyre teorive gjeniale, avancimi i njësive ruse në rajon mund të tregojë praninë e një marrëveshjeje sekrete midis SHBA-së dhe Rusisë për një paqe të shpejtë, të kundërshtuar nga armiqtë e përbashkët. Një bosht SHBA-Rusi në favor të një paqeje të vështirë në krahasim me luftënxitësit e Zelensky dhe Evropës. Narrativa mbetet e tillë dhe duket e mirëstrukturuar.
Sa i përket lëshimit të paralajmërimeve të zakonshme ndaj kundërshtarëve kryesorë të Moskës, ka një radhë. Dje ishte radha e deputetit të Përgjithshëm dhe të Dumës së Shtetit, Andrey Gurulev, i cili gjëmonte kundër planit të deklaruar për riarmatimin evropian të hipotezuar nga Emmanuel Macron dhe Ursula von der Leyen.
“Është thelbësore t’i bëjmë ish-partnerët perëndimorë të kuptojnë rreziqet që ata kanë: djema, nëse nuk qetësoheni, ne do të hidhemi në sulm”, tha ai.
