Pas rënies së Bashkimit Sovjetik në fund të vitit 1991, Ukraina e gjeti veten fuqia e tretë më e madhe bërthamore në botë.
Udhëheqja sovjetike kishte vendosur më parë shumë nga armët e saj bërthamore në territorin ukrainas, dhe megjithëse ukrainasit nuk kishin kodet e lëshimit për këto armë, besohej gjerësisht se Ukraina do të gjente përfundimisht një mënyrë për t’i anashkaluar këto çështje.
Në një përpjekje për të zgjidhur shqetësimet rreth përhapjes bërthamore, SHBA, Britania e Madhe dhe Rusia ranë dakord të garantojnë sovranitetin e Ukrainës në këmbim të heqjes dorë nga arsenali i tyre bërthamor.
Ky negocim përfundoi me Memorandumin e Budapestit të vitit 1994. Megjithatë, më pak se dy dekada më vonë, Rusia e refuzoi atë marrëveshje dhe pushtoi Krimenë, dhe SHBA dhe Britania e Madhe nuk arritën të ndërmarrin veprime vendimtare për të përmbushur detyrimet e tyre të vitit 1994 rreth sovranitetit ukrainas.
Nëse Ukraina do të kishte ruajtur armët e saj bërthamore në fund të Luftës së Ftohtë, ka shumë pak gjasa që Rusia të kishte konsideruar një pushtim të plotë në vitin 2022.
Pas vendimit të Rusisë për të vendosur përpara armët bërthamore në Bjellorusi vitin e kaluar, është krijuar një precedent dhe ai ngriti perspektivën që Perëndimi mund të konsideronte një dislokim të ngjashëm të kapaciteteve bërthamore në Ukrainë.
Edhe pse një veprim i tillë do të shihej nga Rusia si një përshkallëzim i qartë, ai mund t’i kishte dhënë Ukrainës pengesën përfundimtare kundër agresionit të mëtejshëm rus.
Megjithatë, dhe ky është një paralajmërim domethënës nuk ka pasur asnjë lëvizje të mëtejshme për të miratuar një dislokim të tillë.
Ndryshe nga provokimi i qartë i Rusisë duke vendosur përpara armët bërthamore në Bjellorusi, Perëndimi duket se po shikon mënyra më të matura për të ndihmuar Ukrainën.
