Mediat kryesore në Indi shkruajnë për historikun e marrëdhënieve Indi-Rusi: nga Lufta e Ftohtë te partneriteti energji-ushtarak, që e bën ende Moskën furnizuesin kryesor të armëve dhe një shtyllë të sigurisë energjetike të Indisë.
Ato kujtojnë vizitat e para të Putinit në vitet 2000 dhe 2001, fotot e vjetra me Modin e ri dhe ritualin e samitit vjetor.
Në të njëjtën kohë, analizat theksojnë se marrëdhënia nuk është më ajo “ekskluzive” që ishte dikur: India po blen gjithashtu shumë më tepër armë nga Franca, Shtetet e Bashkuara dhe Izraeli dhe është dyshuese për simbiozën strategjike midis Rusisë dhe Kinës, edhe pse Delhi nuk ka arritur të kapërcejë tensionet e shkaktuara nga përplasjet e fundit kufitare me ushtarët e Pekinit në Himalaje.
Fjala kyçe në komentet e “The Print”, “Mint” dhe “The Ëire” është “balanca”: vështirësia e ruajtjes së një marrëdhënieje të veçantë me Moskën, pikërisht kur marrëdhëniet me Uashingtonin janë bërë më të tendosura, për shkak të tarifave të reja amerikane dhe mosmarrëveshjes për naftën ruse.
Nga njëra anë, sanksionet dhe presioni i SHBA-së tashmë e kanë zvogëluar hapësirën e Indisë për manovrim në energji, nga ana tjetër, Delhi nuk mund të përballojë të shkëputet nga një partner që i ka garantuar asaj naftë me zbritje dhe furnizime të vazhdueshme ushtarake.
Në prag të mbërritjes së Putinit, disa ambasadorë evropianë publikuan një apel që India të “ushtrojë presion” mbi udhëheqësin rus për t’i dhënë fund luftës.
Burime në Ministrinë e Jashtme Indiane e quajtën këtë veprim të papranueshëm. Kjo është një Indi që pohon autonominë e saj strategjike, ndoshta është e gatshme të shfrytëzojë marrëdhënien e saj historike me Moskën për të ndërmjetësuar në çështjen e Ukrainës, por refuzon leksione nga Perëndimi, duke përsëritur se zgjedhjet e saj për energjinë dhe sigurinë nuk mund të diktohen nga Uashingtoni apo Brukseli.
Në thelb, analizat e medias indiane fokusohen në tre çështje kryesore: mbrojtja, energjia dhe çekuilibrat tregtarë.
Ato nxjerrin në pah rinisjen e mundshme të projekteve të profilit të lartë: nga diskutimet mbi luftëtarin e gjeneratës së pestë Su-57 deri te bashkëpunimi në sistemet e mbrojtjes ajrore të gjeneratës së ardhshme.
Në frontin e energjisë, India ka përfituar jashtëzakonisht shumë nga nafta ruse (duke negociuar zbritje të mëdha, shumë më poshtë çmimeve botërore) pas vitit 2022, por tani duhet të menaxhojë sanksione më të rrepta, kontrolle pagesash dhe rrezikun e hakmarrjes amerikane.
Putin ka shkuar në Delhi pikërisht kur tarifat dhe kufizimet e SHBA-së për kompanitë e transportit detar po e bëjnë rrjedhën e naftës së papërpunuar ruse më të shtrenjtë.
Këtu hyn në lojë çështja e njohur si “kurthi i rupisë”. Për shkak të çekuilibrit tregtar, India importon sasi të mëdha nafte dhe plehrash, por eksporton pak në Rusi sasi të mëdha që kanë vështirësi të konvertohen ose shpenzohen.
Analistët e cituar nga India Today e quajnë këtë “problemin më të madh” në marrëdhëniet dypalëshe.
Një çështje tjetër që ka tërhequr vëmendjen e shtypit është përdorimi i vizitës nga Moska si një vitrinë mediatike. “Indian Express” i kushton një artikull të gjatë lançimit të RT India, një kanal në gjuhën angleze me një zyrë editoriale me seli në Delhi dhe një staf prej rreth 100 personash, i paraqitur si pika e përparme e një ofensive të re informative ruse në Azinë Jugore.
Lançimi i RT India është në kohën e duhur për mbërritjen e Putinit dhe gazeta e interpreton atë si një shenjë të dëshirës së Kremlinit për të konsoliduar narrativën e tij në një vend ku media perëndimore ka ende ndikim të konsiderueshëm.
Në nivel ndërkombëtar, disa media po theksojnë kostot e reputacionit të vizitës: pritja e Putinit në mes të një fushate bombardimi në qytetet ukrainase e ekspozon vendin ndaj rrezikut të perceptimit si shumë i butë ndaj Moskës, ashtu si India po përpiqet të paraqesë veten si një kampione e një rendi ndërkombëtar të bazuar në rregulla.
Shkurt, imazhi i portretizuar nga mediat indiane për vizitën është ai i një ngjarjeje dy-dimensionale.
Ajo rigjallëron një partneritet që mbetet qendror për sigurinë, energjinë dhe infrastrukturën. Është një demonstrim i autonomisë strategjike: India nuk po e braktis Moskën pavarësisht luftës dhe presionit perëndimor, por po e përdor vizitën për të shfaqur veten si një ndërmjetës i mundshëm dhe një fuqi “multipolare” që nuk do të kufizohet as në kampet amerikane dhe as në ato ruso-kineze.
Të gjitha paqartësitë e këtij pozicionimi mbeten: avantazhet ekonomike dhe ushtarake të marrëdhënies me Moskën, por edhe rreziku i acarimit të Uashingtonit dhe Brukselit; gjuha e “miqësisë historike” dhe “kimia personale” Modi-Putin.
Kontaktet midis Indisë dhe Rusisë kanë rrënjë të lashta: që në vitin 1900, Perandoria e atëhershme Cariste hapi një konsullatë në Indi (në Mumbai, më vonë u zhvendos në Kalkutë). Marrëdhëniet diplomatike midis Republikës së sapoformuar Indiane dhe Bashkimit Sovjetik u vendosën në prill të vitit 1947, disa muaj para pavarësisë zyrtare të Indisë nga sundimi britanik.
Kjo trashëgimi historike është rikthyer në plan të parë pas pushtimit të Ukrainës: duke kërkuar aleanca në Jugun e Madh Global për të lehtësuar sanksionet SHBA-BE, Putini ka ringjallur gjuhën anti-perëndimore dhe anti-koloniale që ishte në modë në kohën kur Bota e Tretë ishte shënjestra e fushatave propagandistike sovjetike.
